Nadenken, het gezonde en gulden midden tussen ‘piekeren’, waar je best mee leert omgaan en ‘sowieso gaat het goed met alles en met me’, wat door velen op veel meer sympathie kan rekenen.

Als we naar mensen kijken en hoe ze omgaan met hun leven en werken, wordt er vaak in dit soort tweedelingen gedacht. In stereotypen zelfs. Bv. dat is iemand die teveel piekert en beter zou loslaten of dat is iemand die het helemaal voor elkaar heeft en waar je naar zou mogen/moeten opkijken.

Er is ook iets ‘tussenin’. Iets wat eigenlijk ons allen verbindt en dat is ‘de mens die denkt’. Het hoeft niet benadrukt dat Rodin hiervan een betekenisvol en veelzeggend krachtig standbeeld maakte.

Wat ik doorheen mijn werk gemerkt heb, is dat het veel mensen verlichting biedt om al doende te denken. Ik neem je graag mee in de concrete wereld hierover:

Stel, je bent eten aan het koken en je denkt na over hoe de meetings vandaag verlopen zijn, wat jouw bijdrage hierin was en wat hierin gemiste kansen waren.

Stel, je bent op wandel met de geliefkoosde viervoeter des huizes en je ontwaart een knoop in werk of leven.

Stel, je leest een boek en ontdekt een inzicht dat je voorheen onbekend was en waarin je een uitzicht ziet dat je verder kan helpen in je bedrijfscontext.

…

In deze voorbeelden gaat het over de ruimte die je al doende, in het alledaagse leven, kan creëren.

Het helpt om het ok te vinden dat nadenken bijdraagt aan hoe we evolueren.

Nadenken zet de dingen op zijn plaats en tijd doet altijd ‘zijn’, of is het ‘haar’ werk!

Het zou absoluut de yoga kunnen zijn van het werkend leven en het levend werken. Er valt dus heel veel winst te halen uit het common-nadenkend leven, en dat is uitermate gezond.